Vandaag zijn we iets langer blijven liggen dan gepland. Kim is al een paar dagen verkouden en het lijkt alleen maar erger te worden. Ook het ontbijt duurde lang. Uiteindelijk waren we om kwart voor 10 bij het Visitor Center waar we parkeerden en waren we om half 11 bij de Temple of Sinawava (het eindpunt van de shuttle bus) vanuit waar de Riverside Walk startte. We wandelden naar het eind van de Riverside Walk (1,5 km) en startte vanuit daar met The Narrows hike. Gelukkig hadden we speciale watersokken en –schoenen en een grote stok gehuurd, want met normale sportschoenen waren we er niet aan begonnen. We waren geïnformeerd dat de waterstand laag was en de stroming rustig. Nou, als ze dat rustig noemen! Dan wil je daar echt niet zijn als het gemiddeld of wild is! De stroming was echtwel krachtig en we moesten heel vaak de rivier oversteken. Het gezicht van Kim sprak iedere keer weer boekdelen. Je loopt dus contant door het water vol gladde stenen en rotsen met een vlotte stroming (heenweg tegen de stroom in) en er is niet echt een pad, dus je moet vaak de rivier lopend door het water oversteken. Regelmatig stond het koude water (10 graden) tot aan onze billen. Gelukkig was het wel lekker weer (30 graden). Maar het uitzicht was prachtig, normaal gesproken zou je anders op deze plek niet komen. Ons doel was tot aan het kruispunt te hiken en dan richting Wall Street te gaan, zo heet de route die dan nog rechtdoor loopt. De naam Wall street is niet van de beurs maar heel letterlijk, het is er namelijk zeer smal (soms maar 3 meter) en zeer hoog.

Om kwart over 1 bereikte we het kruispunt. Kim was erg blij dat ze dit punt bereikt hadden en even rustig kon pauzeren en zonnen. Stephan was echter helemaal in zijn element en wilde na 5 minuten pauze al weer verder richting Wall Street. Kim was tot de conclusie gekomen dat deze ‘sport’ niet echt haar ding was en had geen zin om nog verder te gaan. We moesten ten slotte ook nog de gehele weg terug en over de heenweg hadden we al ruim 2,5 uur gedaan! Stephan ging dus alleen een stuk verder en Kim bleef nog lekker even zitten. Rond 2 uur vertrokken we op de terugweg. Dit was gelukkig minder zwaar, omdat we nu de stroming mee hadden. Al was het oversteken voor Kim nog steeds even eng. Stephan daarentegen rende als een klein kind heen en weer. Om 5 uur zaten we, gelukkig zonder schrammen of blauwe plekken, terug in de shuttle bus. We zijn allebei maar een halve keer gevallen (dus niet helemaal onder water). Al met al dus een geslaagde hike.

We brachten onze huurspullen terug en vertrokken naar ons volgende hotel in St. George (Ramada). Jammer dat we niet wat langer in Zion zijn, want er zijn ook nog andere mooie ‘normale’ wandelroutes en ook schijnen er mooie meren te zijn.

Het lijkt wel of er iedere vakantie wel iets belangrijks kapot gaat! Dit keer was het niet de auto of de koelbox, maar de camera! Het is nog wel een nieuwe en we hadden nog wel zo voorzichtig gedaan, maar de lens stelt niet meer scherp. Balend zochten we in St George meteen naar een elektronicazaak. Het was een erkend probleem volgens een man van deze zaak, er was stof in de lens gekomen. Dit kan niet meteen gerepareerd worden en opsturen duurt 2 weken! Oh nee… Valt volgens hem wel onder de garantie. Nu moeten we dus een nieuwe kopen, want we willen natuurlijk wel foto’s kunnen maken. De Panasonic Lumix beviel ons verder goed, maar deze hadden ze niet in deze zaak. Morgen reizen we door naar Las Vegas. Net op internet gezocht, in Las Vegas hebben we een zaak gevonden waar ze hem op voorraad hebben. Dus morgenochtend gaan we meteen maar naar deze zaak.