Dag 21 en 22 - Universal Studios en terugreis

Inmiddels zijn we weer terug thuis en alweer aan het werk, maar hierbij toch nog ons laatste verhaal over de laatste dag in Amerika en de terugreis.

Dag 21 vertrokken we ’s ochtends richting Universal Studio’s. Gelukkig stond er geen file en waren we al iets voor 9 bij de ingang. Het park was van 9.00 tot 22.00 uur open en we hadden gehoord dat je het beste vroeg kan gaan, omdat het pas ’s middags druk wordt. Dat bleek inderdaad zo te zijn. Eenmaal in het park begonnen we met de studiotour. We waren al snel aan de beurt en vertrokken in een soort treintje richting de studio’s en decorstukken. Dit was leuk om te zien en ook afwisselend aangezien er tussendoor een soort van attracties waren (King Kong waarbij de trein werd vastgezet en je in een 4d simulator terecht kwam, The Mummy waarbij je een Villa Volta-effect had en een demonstratie waarbij een overstroming werd nagemaakt). De decors zagen er van dichtbij indrukwekkend maar ook wel nep uit. We hebben onder andere New York Street, de set van Desperate Housewives en verschillende auto’s waaronder de auto van Mr Bean gezien.

De rest van de dag hebben de overige attracties gedaan: House of horror, Shrek 4d, Terminator 3d, The Simpsons the ride, Jurassic Parc en The Mummy the ride. Bij The Simpsons hebben we erg lang moeten wachten (ruim een uur), dit bleek een simulatorachtbaan te zijn. Het ging er behoorlijk heftig aan toe: je karretje bewoog zo hard dat je alle kanten op werd geslingerd. Bij Jurassic Parc en The Mummy was een rij voor single riders. Dit is aan te raden, je kan niet naast elkaar zitten, maar je bent wel zo aan de beurt. Gelukkig was het inmiddels lekker warm weer, want na Jurassic Parc waren we doorweekt (de boomstammetjes in Bobbejaanland is er niets bij). The Mummy is echt een heftige achtbaan, die eerst vooruit gaat en dan hetzelfde parcours terug achteruit gaat.

Ook hebben we verschillende shows gezien: special effects en Waterworld, dit was ook zeker de moeite waard. Rond 19.30 uur hadden we pas alle attracties gehad, het was echt een leuk park! Stephan wilde graag nog doorrijden naar het Observatory, want dit hier heb je een mooi uitzicht op de stad in het donker. Het was heel druk, dus we moesten een flink stuk lopen. We zijn hier niet heel lang geweest, want Kim had het wel gehad na de drukke dag in het attractiepark.

Dag 22 was helaas de dag aangebroken van onze terugreis. We hebben lekker uitgeslapen en geregeld dat we om 12 uur konden uitchecken in plaats van 11 uur. We waren nog wel best wat tijd kwijt met inpakken. We besloten de koelbox mee te nemen als handbaggage, als extra koffer kostte namelijk nogal wat geld. Na geluncht te hebben bij Subway gingen we onze auto inleveren. We stonden al om 2 uur op het vliegveld, terwijl onze vlucht pas om 6 uur vertrok. In die tussentijd hebben we wat spelletjes gedaan. Natuurlijk werd bij de baggagecheck onze koelbox uitgebreid gecontroleerd, maar gelukkig mocht hij mee. De reis ging best snel, maar het tijdverschil was wel echt heel vreemd. Ons horloge stond nog op 3 uur ’s nachts toen de luikjes voor de ramen opengingen, het helemaal licht was en we ontbijt voorgeschoteld kregen. Toen voelden we ons wel flink beroerd. Eenmaal in Londen moesten we doorlopen om op tijd bij de volgende gate te zijn. Eenmaal in het vliegtuig hadden we toch nog vertraging doordat het druk was bij taxiën. Drie kwartier na vertrektijd stegen we eindelijk op en rond 16.00 uur kwamen we aan op Schiphol. Het zit ons niet mee met vliegen, want op Schiphol aangekomen bleek onze bagage weer niet meegekomen te zijn! Balen dus, maar de medewerkster van de bagageafhandeling vertelde ons dat onze koffers bij de vlucht van 19.00 uur zouden zitten en dat de koffers de dag erna zouden worden thuisgebracht. Ook hier op Schiphol vonden ze het maar vreemd dat we een koelbox bij ons hadden en deze werd wederom gecontroleerd. Na nog wat file op de A2 waren we rond 19.00 uur weer terug thuis. We hebben nog best wat last gehad van een jetlag. We zijn wel pas rond 22.00 uur gaan slapen, maar waren om 4 uur alweer klaarwakker. Inmiddels zijn we weer in het goede ritme.

Bedankt nog voor het volgen van ons reisverslag en de berichtjes! En we willen nog wat mensen bedanken voor de goeie tips: Maurice voor de tips en natuurparkpas, Marielle van reisbureau Globe in Zundert voor de tips en de route, Jeanne voor de boekjes en kaarten, Johan en Lia voor de extra fotoruimte en de Reismee-reisgenoten die eerder een soortgelijke reis hebben gemaakt waarvan we de verhalen vooraf hebben gelezen.

Tot onze volgende reis!

*Update* In 2011 gaan we naar Maleisië! Je kunt ons volgen op roadtrip-2011.reismee.nl.

Dag 19 en 20 - Los Angeles

Dag 19 sliepen we uit en vertrokken na een heel simpel hotelontbijt (donut, fruit uit blik en jus) richting de kustplaats Santa Barbara. Tussendoor stopten we even kort bij Pismo Beach. Eenmaal aangekomen in Santa Barbara bekeken we eerst kort deze luxe kustplaats. Er was een grote pier waar je zelfs op kon parkeren (Stearns Wharf). Het parkeren was gratis als je iets kocht. Dus aten we een lekker ijsje op een picknicktafel op de pier. Daarna hadden we wel zin om lekker op het strand te liggen. Stephan wilde graag op zoek naar een wat kleiner, rustig strand. Dus reden we verder en vonden een strand met gratis parkeerplaats, volleybalveldje, douches en wc-gebouw. Deze zijn ook wel bekend als community parks voor de lokale bewoners, toeristen mogen daar natuurlijk ook komen maar dan moet je ze weten te vinden. Daar hebben we heerlijk tot een uur of 5 gelegen.

Na ruim een uur rijden stopten we bij Camarillo outlet center. We wisten dat dit outlet center tot 21.00 uur open was, dus hadden we nog genoeg tijd om te shoppen. Dit was een outlet center van merkkleding en echt niet duur! We slaagden bij Esprit, Calvin Klein en Adidas. Hopelijk krijgen we nu al onze bagage nog mee naar huis!

We namen nog een snelle hap bij Burger in and out. Echt snel ging het overigens niet, we stonden best lang in de rij, maar de hamburgers smaakten verrassend goed.

Toen gingen we door het drukke Los Angeles naar ons hotel vlakbij het vliegveld (Holiday Inn airport Lax). Kim had op de tomtom de functie NP gebruikt en gezocht op hotelnaam. Dit was niet helemaal goed gegaan, want we stonden bij het verkeerde hotel! Uiteindelijk waren we om half 11 pas bij het goede hotel en gingen lekker slapen.

Dag 20 zouden we eigenlijk naar Universal studio’s gaan, we hebben besloten om dit te verplaatsen naar dag 21, want hiervoor moeten we vroeg opstaan en we wilden graag de wedstrijd NL – Brazil zien! De wedstrijd begon hier al om 7 uur ’s ochtends en dus keken we vanuit ons bedje. Zoals jullie weten was het spannend en verrassend. Erg leuk dat we dinsdag in Nederland weer NL kunnen zien spelen!

Rond 10 uur gingen we met de auto Los Angeles in op weg naar Beverly Hills.We liepen langs de dure winkels in Rodeo Drive en zagen daar ook wat mooie, dure auto’s geparkeerd staan. Daarna gingen we op zoek naar de dure huizen van de sterren. Stephan had geen zin om deel te nemen aan een betaalde tour langs de huizen van de sterren, het interesseert hem niet wie waar woont, daarom zijn we zelf rond gaan rijden. Maar het zelf uitzoeken waar de meest luxe huizen staan, bleek wel lastig te zijn. We zagen wel wat mooie huizen en vooral veel tuinmannen.

We reden door naar Hollywood waar we het Kodak Theatre zagen waar de Oscars worden uitgereikt. Verder zagen we het Grauman’s Chinese Theatre (bekende bioscoop) en de walk of fame. We dronken en aten wat bij Hooters (op verzoek van Stephan), waar we nog het laatste stuk van de wedstrijd Uruguay – Ghana keken. Eerst wilden we dat Ghana ging winnen, maar nu Suarez rood heeft is Uruguay ook wel goede (hopelijk makkelijke) tegenstander. Vervolgens wilden we het Hollywood sign op de foto zetten en vroegen daarom naar de beste plek hiervoor. Volgens de serveerster van Hooters was dit Western Ave, na wat zoeken en draaien dook daar ineens het Hollywood sign op. Het was wel apart, vanaf de meeste plaatsen is het namelijk niet te zien: of teveel bomen of het ligt weer achter een heuvel maar op Western Ave was het goed te zien.

Vervolgens reden we over de Mullholland Drive, vanuit hier heb je een mooi uitzicht op de stad. Mulholland Drive is een zeer lange weg door de heuvels dus er niet veel verkeer en er zijn veel zijstraatje met grote duren huizen. Helaas is er wel veel smog waardoor je niet zo heel ver kunt kijken. Maar vanaf hier kun je het Hollywood sign ook zeer goed zien.

Kim wilde graag nog een uurtje op het strand liggen. We kozen ervoor om naar Malibu te rijden. Als Two and a half men-fans wilden we dat gezien hebben. Het was al 5 uur toen we daar aankwamen en niet meer zo heel erg warm (zo’n 21 graden), maar het was toch wel lekker als je plat lag.

We namen de kustroute terug naar Los Angeles en stopten bij Santa Monica om nog over de pier (met achtbanen en souvenirshops) te lopen. Daar waren niet echt leuke eettentjes, dus liepen we richting het winkelcentrum en aten daar bij een Italiaans restaurantje. Rond 9 uur waren we moe, maar voldaan terug in ons hotel.

Al met al hebben we veel gezien en redelijk veel in de auto gezeten. Maar de drukte viel overal redelijk mee.

Dag 18 - San Simeon

Hierbij onze verhalen van dag 17 en 18 (dag 17 - Monterey zie onder).

Dag 18 vertrokken we rond 9 uur in Monterey. Al snel zaten we weer op de Cabrillo Highway 1 (de kustroute), dit deel was erg kronkelig. We zijn weer langs mooie uitzichtpunten op de kliffen gereden. Onderweg namen we één burrito bacon and eggs, deze was zo groot dat we hem met tweeën niet opkonden. Er zat van alles in: o.a. ei, bacon, tomaat, ui en aardappel, was wel erg lekker. Onderweg zagen we nog groepen zeeleeuwen op het strand liggen.

Eenmaal in San Simeon aangekomen wilden we eigenlijk even relaxen aan het strand, maar het was maar 15 graden, dus dat vonden we te fris. Gelukkig konden we al inchecken en hebben de foto’s op de laptop gezet en het verhaal van Monterey getypt. Ook hebben we al onze bagage uit de auto geladen en geordend. Vuile was in 1 koffer zodat we deze niet meer nodig hebben en nagezocht of we een extra stuk bagage mee kunnen nemen (onze koelbox nemen we het liefst mee naar huis).

Rond half 4 kochten we nog een ijsje (ze hebben hier ben & jerry’s verpakte ijsjes (soort magnum!) en vertrokken richting Hearst Castle. Hiervoor hadden we in Nederland al via internet tickets voor de Experience tour gekocht. Eind jaren 20 heeft de rijke zakenman William Randolph Hearst hier zijn droomkasteel gebouwd. Hij werd hierbij geïnspireerd door Europese architectuur en kunst die hij met z’n moeder heeft gezien op 10 jarige leeftijd tijdens de “grand tour” door Europa. Hierbij heeft hij allerlei stijlen samengevoegd. In de 20 jaar dat hij er heeft gewoond (slechts 2-3 maanden per jaar) is hij blijven bouwen en herbouwen en heeft hij er zijn kunstverzameling in ondergebracht. Ook had hij er een dierentuin, een paardenranch en vele gastverblijven. Het kasteel is door de Hearst family geschonken aan de staat en deze heeft het gerenoveerd. De Experience tour is een tour van zo’n 1,5 uur met een gids en een film van 40 minuten. Het kasteel met de tuin en bijgebouwen is echter zo groot dat je niet alles kunt zien in deze tijd. De Experience tour wordt aanbevolen voor first time visitors. In totaal zijn er 5 verschillende rondleidingen. We parkeerden bij het visitor center en vanuit daar vertrokken we met een volle bus naar het kasteel. De groep was dus wel groot, maar de gids was erg enthousiast en goed verstaanbaar. We startten bij het grote buitenzwembad in Romeinse stijl. Daarna gingen we door een deel van de gastverblijven en het hoofdgebouw. Het kasteel met de gastverblijven waren erg indrukwekkend en hing helemaal vol met kunst, inderdaad duidelijk uit Europa. Allerlei verschillende kunst uit verschillende tijden en landen hingen door elkaar en dit maakte het nogal kitsch. We eindigden bij het binnenzwembad wat echt extreem groot en diep (3m) was en geheel bekleed was met mozaïeksteentjes (1 miljoen in het zwembad en het leggen duurde 2,5 jaar). Eenmaal terug bij het visitor center bekeken we de film die het levensverhaal van de heer Hearst vertelde en het bouwproces van het kasteel. In deze film is het ontstaan van het kasteel, zijn tocht als jongetje en de daadwerkelijke bouw goed en mooi in beeld gebracht.

Rond 7 uur reden we terug vanuit het Hearst Castle en aten we bij het restaurant naast ons hotel. Hier was het nog erg rustig. Volgens de ober eet iedereen pas laat en zit het tussen half 9 en 10 uur helemaal vol. Vanaf morgen slapen we in het laatste hotel van onze reis, namelijk in Los Angeles voor 3 nachten.

Dag 17 - Monterey

Dag 17 hadden we niet veel zin om heel vroeg op te staan, dus we besloten de taken te verdelen. Kim zorgde voor het inpakken van de spullen, uitchecken en het halen van broodjes bij de Subway. Sportieve Stephan ging al hardlopend naar de parkeergarage om de auto te halen. Echter kwam hij de 2 hoogste heuvels van San Francisco tegen en heeft toch flinke stukken moeten wandelen.

Om 9 uur vertrokken we richting de kust. We reden langs de kust (Cabrillo Highway) richting Monterey. Dit is een erg mooie route! In Monterey kwamen we om half 12 aan. Dit was nog te vroeg om in te checken, dus parkeerden we in een parkeergarage vlakbij het Monterey Bay Aquarium. Eerst winkelden we nog even wat en aten een pannenkoek. Aangezien de souvenirs hier goed betaalbaar waren, moesten we weer terug naar de auto, omdat we geen zin hadden om heel de middag de spullen door het aquarium te sleuren.

Het Aquarium bleek echt groot te zijn en erg mooi aangekleed. Al was het erg druk (vooral veel kinderen), toch is het voor alle leeftijden leuk en zeker het geld waard. Eerst bekeken we een film met live uitleg over vissen in de diepzee. Monterey Bay Aquarium heeft een robot waarmee ze heel diep onder water kunnen filmen en monsters kunnen nemen. Dit zag er allemaal erg hightech uit. Pas om 5 uur hadden we alles gezien, waaronder ook het voeren van de zeeotters en het grote bassin met onder andere haaien. Ook was er een speciale afdeling met kwallen, zeepaardjes en flamingo’s, allemaal even mooi om te zien.

Vlakbij het aquarium heb je allerlei leuke winkeltjes en restaurantjes. Kim wilde deze avond graag gaan eten bij Bubba Gump, dit restaurant is geïnspireerd op de film Forrest Gump en ze serveren er dus ook voornamelijk garnalen en scampi’s. Maar omdat het nog wat vroeg was om te gaan eten, besloten we om eerst de 17 Mile Drive te gaan doen. Dit is een mooie route langs de kust tussen de luxe villa’s en 4 golfbanen. Dit is een privéweg en kost 9,50 dollar per auto. Je kreeg een brochure met alle mooie uitzichtpunten die ook met bordjes waren aangegeven. Het was een mooie route en Kim kreeg van Stephan terwijl nog wat uitleg over golf. Ook staan er overal aparte bomen, cypress genaamd. Over deze 17 mile hebben we 2 uur gedaan en hadden we honger gekregen, dus gingen we meteen weer terug naar de parkeergarage. Daar vond Stephan nog een boekje met kortingsbonnen met een bon voor een gratis voorgerecht bij Bubba Gump (nacho’s met groentes). Altijd handig.

Het eten bij Bubba Gump was erg gezellig en lekker! Kim koos voor garnalenspiesen (waren zo groot als in Nederland scampi’s) met groente en rijst. Stephan zag de scampi’s niet zo zitten en koos voor fish and chips, wel nam hij een lekkere cocktail waarvan hij de cocktailshaker mocht houden. De serveerster hield bij iedere tafel nog een quiz over de film Forrest Gump, dit was wel even lastig aangezien we allebei niet echt veel van films onthouden. Wat ook heel handig was waren de bordje. Op je tafel stonden 2 bordje. Het ene met Run Forest Run (blauw) en het andere met Stop Forest Stop (rood). Wanneer het blauwe bordje vooraanzat liepen de serveersters door, maar zodra het rode bordje vooraan zat stopte ze meteen om te vragen waarmee ze konden helpen. Dit werkte echt handig en je had nu geen probleem om een serveerster te roepen (hoewel dit in USA helemaal niet lastig is, want voor iedere 4 tafels is er één serveerster).

Inmiddels was het al laat toen we incheckten bij ons hotel Abrego. Dit is echt een luxe hotel. Bij het reisburo hadden we destijds niet veel keus in Monterey, maar er zitten hier ook gewoon Best Western hotels enz. Maar we hebben genoten van ons hotel met een hele grote tv, groot bad, grote douchekop en ruim 2-persoonsbed (eindelijk geen losse bedden!). Onze conclusie: Monterey is echt een leuke, gezellige badplaats en de moeite waard om te overnachten! Het is eigenlijk een iets luxere versie van Scheveningen (zonder grote pier dan).

Dag 15 en 16 - San Francisco

Dag 15 vertrokken we om 8 uur vanuit Merced naar San Francisco. Dit was zo’n twee uur rijden. We hadden veel geluk met het weer, het was heerlijk zonnig en niet mistig! Eenmaal aangekomen reden we over Lombard street, dit is een van de bezienswaardigheden. Het is een kronkelende weg tussen mooie huizen en tuinen, het was veel kleiner dan we hadden verwacht. Normaal is het heel druk, maar op deze zondagochtend viel het mee. Daarna hebben we onze koffers afgezet bij het hotel (Sheraton’s Fishermanns Wharf), inchecken was nog niet mogelijk, maar we mochten de koffers aan de bellman geven. We parkeerden namelijk niet bij het hotel. Parkeren is problematisch in San Francisco en daardoor erg duur. Bij het hotel kost het 40 dollar per nacht, wij hadden vooraf in Nederland op internet een goedkopere parkeergarage gevonden waar we de helft kwijt waren. Eenmaal geparkeerd gingen we op zoek naar een office waar we kaartjes voor het openbaar vervoer konden kopen. We hoorden steeds meer muziek en zagen veel travestieten lopen. Eenmaal de drukte gedrongen te zijn, bleek er een optocht te zijn. Het bleek de Gay’s pride parade te zijn! De vrolijke muziek enerzijds waren in contrast met de protesten van christenen anderzijds.

Op een gegeven moment hadden we de tourist information center gevonden en hier bleek dat het voor ons niet nodig was om een 2-daagse openbaar vervoer pas te nemen. San Francisco is niet zo groot en naar de meeste bezienswaardigheden kunnen we lopen bezoeken. Voor de rit vanuit daar naar Pier 39 namen we losse kaartjes. Pier 39 is erg toeristisch, hier zijn veel winkeltjes en restaurantjes en ijs-, hotdog- en viskraampjes. Ook heb je vanuit hier uitzicht op de jachthaven en op de vlotten met zeehonden! Na een hotdog te hebben gegeten, gingen we op zoek naar fietsen. Onderweg en op de pier merkten we wel dat er veel aparte mensen zijn. Mensen die je meteen helpen onderweg zijn meestal op zoek naar wat klein geld. En dan heb je daarnaast nog de gewone rare mensen die elke stad heeft.

We hadden van verschillende mensen gehoord dat fietsen over de Golden Gate Bridge een aanrader is. Het wordt ook erg veel gedaan en is handig. Met de auto is namelijk lastig in verband met parkeren en te voet gaat langzaam. Kim had wel zin om eens een tandem uit te proberen. Dus stapten we even later op onze tandem. We wilden wel binnen 3 uur terug zijn, want anders moesten we voor een hele dag betalen. We reden over een mooi fietspad langs de kustlijn, hier zijn ook een paar kleine strandjes.

De klim naar de Golden Gate Bridge was nog wel even pittig, maar we wilden ons als Nederlandse ervaren fietsers niet laten kenden en reden in 1x door. Eenmaal op de brug stond er enorm veel wind. Aan de andere kant aangekomen, namen we nog wat foto’s en reden door naar Sausolito. Daar hebben we nog kort wat gewinkeld en een lekker ijsje op. Toen namen we de pond terug naar Fishermanns Wharf waar we nog wat kletsten met een aantal Amerikanen. Ondanks dat onze ketting wel 5x verkeerd schoot en we dus onder de smeer zaten, waren we toch nog op tijd terug bij de fietsenverhuur.

Het hotel (Sheraton’s Fishermanns Wharf) is het duurste hotel van de reis en dit is ook wel te zien. Het hotel is erg sfeervol en modern ingericht en de ligging is super. ’s Avonds aten we in een Italiaans visrestaurant op Pier 39 met een mooi uitzicht op de jachthaven en zeehonden. Het eten was erg lekker (vis voor Kim natuurlijk!) en de bediening was wel heel snel (we hadden ons voorgerecht nog niet op en het hoofdgerecht kwam al).

Na het eten stond een bezoek aan de Coit Tower nog op het programma. We gingen te voet en onderweg hebben we nog de weg gevraagd aangezien we een trap zagen welke dwars door achtertuinen liep. Een man vertelde dat we er gewoon overeen konden. Vervolgens hebben we nog 5-10 minuten staan praten met hem. Hieruit blijkt weer dat Amerikanen heel vriendelijk en open zijn. Het forse aantal traptreden naar de toren was weer een beproeving voor onze nog steeds pijnlijke kuiten. Gelukkig was er in de toren zelf wel een lift. We waren precies op tijd voor de zonsondergang (om half 9) vanuit de hoge toren. Dit was wel toevallig, maar aangezien er geen mist was (dit is echt uniek voor San Francisco) hebben we mooie foto’s kunnen maken.

Dag 16 begon met de wekker om 7.15 uur om de tv aan te zetten. We hadden van een Amerikaanse voetbalfan gehoord dat de wedstrijd Nederland - Slowakije hier om 7 uur ’s ochtends zou beginnen. Inderdaad was de wedstrijd net 10 minuten bezig, wel apart om dit ’s ochtends vroeg te kijken. Stephan ging even naar de wc en miste het eerste doelpunt. Na afloop van de wedstrijd gingen we op pad voor een ontbijt, deze was niet inbegrepen. We aten een lekker broodje garnalen bij een van de vistentjes en winkelden wat voor souvenirs. Helaas hebben ze hier ook niet veel leuke souvenirs, alleen van die standaarddingen zoals glazen, mokken en shirts.

We hadden tickets voor een excursie naar Alcatraz (de voormalige strengst bewaakte gevangenis van Amerika op een eiland). Gelukkig hebben we hier maanden geleden al kaartjes voor gekocht via internet (www.alcatrazcruises.com), want het was uitverkocht. We dachten dat we uiterlijk een uur van tevoren aanwezig moesten zijn om de tickets om te ruilen. Dit bleek niet nodig te zijn. Dus liepen we nog maar een rondje en kwamen langs het Levi’s building, een kantoorgebouw met een kleine expositie over Levi’s. Ook hebben we nog even op het gras in het naastgelegen parkje gelegen, want het was weer lekker zonnig. Wel stond er vandaag veel wind. De boottocht naar Alcatraz duurde niet lang en eenmaal aangekomen hebben we eerst de film over de geschiedenis van Alcatraz bekeken en daarna zijn we richting de cellhouse gegaan. Daar gingen we eerst en douchegebouw in waar de audioguides werden uitgedeeld. We kozen voor de Nederlandse audiotour wat af en toe best komisch was (hier en daar Amsterdamse accenten). Opvallend was dat de cellen erg klein zijn en het nooit iemand gelukt is om te ontsnappen (op drie mensen na maar die zijn nooit meer gezien en ze vermoeden dat ze verdronken zijn). De tour was zeker de moeite waard. Alcatraz behoort tot de nationale parken. Om de gebouwen heen hebben er veel vogels (met name meeuwen) er broedplaatsen. We namen de boot van 15.45 uur terug.

Daarna gingen we te voet richting Chinatown. Hier hebben we wat rondgelopen, maar we hadden het al snel gezien. Eigenlijk wilden we er wat eten, maar de restaurantjes zagen er niet bepaald fris uit. Gisteren hadden we luxe gegeten, dus nu namen we een snelle hap. Daarna zijn we nog met de bus naar Alamo square gegaan, hier staan de bekende huisjes van de serie House. Dit ligt ver van ons hotel vandaan, maar voor 2 dollar kun je 90 minuten met de bus reizen. Zo konden we weer lekker terug met de bus naar ons hotel.

Aangekomen in het hotel hebben we ons verhalen weer getypt. Echter hebben we op de kamer geen gratis internet. In de lobby wel, dus we hebben daar de verhalen online gezet en een spelletje gedaan. Morgen gaan we verder naar Monterey en het Bay Aquarium, we zullen jullie dan weer zo snel mogelijk op de hoogte houden!

Dag 12 t/m 14 – Yosemite National Park

Dag 12 hadden we een lange rit voor de boeg. De route ging langs Mammoth Lakes, dit is een populair skigebied met een aantal meren. We zijn van de snelweg afgeslagen om langs een aantal meren te rijden (onder andere Lake Mary). De weg was sneeuwvrij, maar in de berm en de bossen lag nog behoorlijk wat sneeuw en ijs.

Daarna reden we via de Tioga Pass naar Yosemite National Park. Eigenlijk waren we van plan om voorafgaand aan de Tioga Pass te lunchen. Dit is aan te raden, want daarna kun je pas weer wat kopen in het park zelf (wat wij dus deden). Rond 3 uur kwamen we aan bij het visitor center van Yosemite N.P. Het was erg druk, dus lastig parkeren. Daarna hebben we bij Yosemite Lodge de bustickets voor de volgende dag gekocht. We wilden namelijk de Panorama Trail gaan wandelen vanuit Glacier point. Helaas is dit niet mogelijk met de shuttle bus, dus moet je hiervoor dure bustickets kopen. Vervolgens gingen we nog langs Bridalveil falls, een enorme waterval die op rots klettert, waardoor deze nogal spettert. We verbleven voor twee nachten in El Portal (Cedar Lodge). Veel keus qua restaurants was er niet. De menukaart van Cedar Lodge vonden we tegenvallen, dus reden we naar Yosemite View Lodge. Hier bleken ze precies dezelfde menukaart te hebben! Verder was er ook nog eens een wachttijd van half uur! Ze hadden ook een soort fastfoodcorner, toen hebben we daar maar een pizzaslice en een salade genomen.

Stephan wilde dit keer vroeg opstaan om de eerste bus (van half 9) naar Glacier Point te nemen. De bus vertrok vanuit Yosemite Lodge naar Glacier Point, dit was ruim een uur rijden. Kim deed nog even een dutje, terwijl Stephan luisterde naar de toelichting van de chauffeur over de flora en fauna in het park. Na Glacier Point te hebben bekeken en de nodige foto’s te hebben gemaakt, begonnen we om 10 uur met wandelen. Het was een mooie route met inderdaad veel panorama-uitzichten over de sprookjesachtige vallei met veel watervallen. Het wandelen zelf bleek al snel zwaarder te zijn dan verwacht. Je moest goed kijken waar je liep, want er waren constant losse stenen. Wij hadden begrepen dat het pas vrijwel alleen bergaf was. Dit bleek niet het geval te zijn, we moesten zo’n 2 uur bergop lopen. Dit is niet Kims sterktste punt en hier hebben we lang over gedaan. Halverwege de bergoptocht dacht Stephan een mooi foto te maken vanuit een zijpad. Hij liep hierbij enthousiast naar de rand, echter stapte bijna op een slang en kwam zo oog in oog te staan met een flink ratellende boze slang. Kim had Stephan nog nooit zo zien schrikken. De volgende 10 minuten dacht Stephan bij elke geritsel een slang te horen en was goed op zijn hoede.

Na de nodige stops en geklaag van Kim kwamen we op het mooie punt Nevada Falls waar veel mensen pauzeerden. Wij pauzeerden hier ook en aten onze meegenomen sandwiches op. Dit punt is het bovenste punt van de grote waterval waar het krachtige water naar beneden klettert. Het tweede stuk helemaal naar beneden was gelukkig bergaf, maar toch ook zwaar aangezien onze voeten en enkels het niet gewend waren om zo lang te lopen. Halverwege hebben we nog een panoramafoto gemaakt waarop we de 2 verst uit elkaar liggende punten aanwijzen (zie foto op de homepagina).

Om 5 uur waren we beneden, dat hadden we nog netjes gedaan aangezien voor de totale tocht 6 tot 8 uur stond. En we pakten de shuttle bus terug naar onze auto. Na nog even aan het zwembad te hebben gezeten en gedoucht te hebben, gingen we in het restaurant bij ons hotel eten. Deze fish and chips waren een stuk beter dan de pizza slice van de dag ervoor. En ook hier hadden ze een salade bar, altijd goed.

We bleven nog een hele dag in Yosemite waar een halve dag raften en een bezoek aan de Mariposa Grove op het programma stond. Het startpunt van het raften bleek naast ons hotel te zijn (Zephyr Whitewater rafting). In totaal waren we met 11 deelnemers die verdeeld werden over 2 rafts. Wij zaten samen met 5 andere jongeren bij guide Phill, een enthousiaste, spontane kerel. Als eerste hezen we ons in wetsuits en kregen een helm op. Een van de andere deelnemers was een Amerikaanse meid die weigerde om een wetsuit aan te doen. Blijkbaar was ze nogal warmbloedig, want de watertemperatuur was slechts 10 graden… Ten slotte kregen we nog de nodige veiligheidsinstructies, wat je bijvoorbeeld moet doen als de boot omslaat. Kim werd er niet geruster op. Gelukkig waren er meer deelnemers die nog nooit hadden geraft. Rond half 10 vertrokken we naar de rafts, die al tegenover het verzamelpunt in het water lagen. Stephan nam samen met een brit de rol van ‘voorman’ op zich, voorin moesten volgens Phill sterke mannen zitten die een belangrijke rol hadden aangezien de rest het peddelritme moest volgen. Kim zat achter hem. Na nog peddelinstructies en –oefeningen hebben gehad, gingen we dan de woeste rivier op. Deze was echt wild ja! Je had steeds stukjes rustig water afgewisseld met ‘rapids’ waar je terecht kwam in een wild stuk rivier. Dit leek af en toe mee op de zee, hoge golven kwamen op ons af. Ondertussen riep Phill de peddelinstructies. Hij had ons gewaarschuwd dat we vooral in de ‘rapids’ moesten doorpeddelen, omdat we anders zouden omslaan. Regelmatig gingen we dwars door een golf water heen, waarbij het niet mee viel om te blijven peddelen. Maar als dan na de rapid bleek dat iedereen nog in de boot zat, konden we er om lachen. Al met al was het erg leuk en spannend. Uiteindelijk viel het allemaal erg mee, want er is niemand uit de boot gevallen. Stephan had al weleens geraft in de baan in Zoetermeer, maar dit was toch stukken leuker en ook Kim vond het leuker dan verwacht. Helaas konden we onze camera niet meenemen, maar er was een fotograaf die vanaf de kant foto’s maakten. Deze foto’s kon iedereen naderhand vrijblijvend bekijken en kopen. Aangezien de prijzen voor 2 foto’s bijna gelijk was aan het kopen van alle foto’s, hebben we een cd met alle foto’s genomen.

Na bij een market lekkere wrapsandwiches te hebben gegeten, reden we door naar Mariposa grove, dit ligt in het zuiden van het Yosemite N.P. Dit is bekend om de oude, enorm grote Seqoia bomen die er staan. Hier hebben we niet een hele trial gewandeld aangezien we nog erg last hadden van spierpuin in onze kuiten. Wel zijn we naar de Grizzly Giant gelopen, deze boom is 1.800 jaar oud en heeft vele bosbranden overleeft.

Daarna zijn we doorgereden naar Merced waar we overnachten. Dit was 1,5 uur rijden, maar scheelt ons morgen tijd op onze weg naar San Francisco. We willen op tijd weer weg, zodat we een volle dag in San Francisco kunnen doorbrengen. Merced is verder ook niet echt een plaats waar je langer wilt zijn. We zitten in een goedkoop motel (Vagabond Inn) in een soort ghetto-buurt. We zijn gaan eten bij Taco Bell, dit is een van de vele fastfoodketens, waar we lekkere taco’s op hebben. Deze keten zou ook in Nederland moeten komen, het is echt een goede aanvulling op de Mac, pizzaria’s en friettenten! En voor de late snack zijn we langs de Mac drive gegaan voor een hamburger en Mcnuggets. Deze hebben we gezellig in het motel met een filmpje opgegeten. Maar nu moeten we gaan …. rusten. Voor de tocht van morgen.

Dag 11 - Death Valley

Aangezien het laat was geworden in Las Vegas sliepen we tot een uur of 9 uit. Onderweg stopte we weer bij een Subway. Voor de variatie nam Stephan nu een Club Sandwich met Jalapeno, gelukkig nam Kim eerst een heel klein hapje van de Jalapeno, want deze peper is enorm pittig. Stephan kon dit niet geloven, maar kwam hier ook snel achter… Later hapte Stephan nog een verdwaalde Jalapeno nar binnen en had hier nog minuten ‘plezier’ van.

We reden vrijwel de hele dag door Death Valley en stopten kort bij de bezienswaardigheden, onder andere Badwater wat het laagste punt van Noord Amerika is en waar een grote zoutvlakte is. Death Valley is een opgedroogd zoutwatermeer en staat erom bekend dat het er heel erg heet is. Als je uitstapte leek het inderdaad net alsof je in de sauna tijdens een opgietsessie stond. Het was over de 40 graden met een flinke hete wind. Onze airco draaide dus constant op volle toeren.

Verder reden we de Artist Drive, dit is een aanrader. Dit is eenrichtingsweg tussen de kleurige zandheuvels. Ook zagen we de Sand Dunes, heuvels van een soort saharazand. De weg kronkelt ook steeds omhoog en omlaag dus voor degene die graag auto rijdt is het ook geweldig.

De weg naar Death Valley en vervolgens naar Lone Pine heeft veel hoogte verschil. In totaal hebben we een hoogte verschil van ongeveer 25.000 feet gehad (voor de Nederlands ruim 7.600 meter). Het was echter op sommige punten bijna niet te merken aangezien heel het landschap steeg. Maar aan de auto kon je het wel merken. Hij ging steeds terug naar z’n 3^de of zelfs 2^de versnelling aangezien hij het anders gewoon niet trok. Het is echter wel lastig als er een oud omaa-tje voor je rijdt. Dan moet je of rustig aansluiten of even vol het gas open

We verblijven nu in een gat genaamd Lone Pine. Het hotel (Best Western Frontier) is weer prima, mooie kamer, een ruim zwembad en inbegrepen ontbijt. Net zijn we gaan eten bij restaurant Seasons waar we een lekkere steak hebben gedeeld en een toetje hebben gegeten. Het is geen goedkoop restaurant, maar wel goed. Vanavond gaan we op tijd slapen, want we hebben morgen weer een lange rit in de auto voor de boeg.

Maar eerst nog even de verhalen online zetten natuurlijk en dan nog een potje Dominion een nieuw spel op aanraden van iemand anders.

Dag 10 - Back in Las Vegas

Eigenlijk wilden we in St George nog naar het Zion outlet center, maar we zijn ’s ochtends meteen naar Las Vegas gereden omdat we met spoed een nieuwe camera nodig hadden. In de winkel waar we de camera op de site hadden zien staan, hadden ze hem inderdaad gelukkig op voorraad liggen. Daarna hebben we nog even inkopen gedaan bij de Walmart en geluncht. We zagen de vele wedding chapels en nee, we zijn niet stiekem getrouwd! Dus helaas voor jullie, geen feest als we thuis zijn.

In hotel Circus Circus zaten we dit keer hoog bovenin op de 13^e verdieping, verrassend want in veel hotels in Amerika is er geen 13^e verdieping wegens bijgeloof. Kim wilde graag nog naar een show, het liefst naar Cirque du soleil, maar de kaartjes zijn erg duur (meer dan 100 dollar p.p.). Vooraf op internet had Kim al gezien dat er in Las Vegas Tix 4 tonight-balies zijn waar je kaartjes met fikse kortingen kan kopen. Zo’n balie was er ook in hotel Circus circus en er werden kaartjes voor veel shows aangeboden voor de dag zelf en de volgende dag, zelfs voor grote shows als Cirque du Soleil, The Blue men group en The Lion King. We kozen voor de show Zumanity van Cirque du Soleil (18+ show) en betaalden 60 dollar p.p. We kregen vouchers die we bij theater moesten ruilen voor tickets. Vrijwel ieder hotel heeft een theater waar shows plaatsvinden, wij moesten naar Hotel New York New York. We hadden wel plaatsen op het balkon op de laatste rij, maar hebben het goed kunnen zien. De zaal was relatief klein en de tribune liep steil omhoog zodat je geen last had van hoofden. In de show zelf zaten diverse slangenmeisjes en gespierde mannen en er was veel interactiviteit met het publiek. Het was een super mooie show!

Voordat we naar hotel New York New York gingen, waar we ook gegeten hebben, zijn we ook nog naar Adventuredome geweest. Dit is het binnenpretpark in ons hotel. Wat gaaf zeg, Centerparks in Nederland is er niets bij. De meeste mensen kochten polsbandjes voor onbeperkte toegang tot de attracties, maar wij vonden één keer in de achtbaan wel genoeg. Het was een korte, heftige rit: 3x over de kop en zeker zo hard als de python

Nadat we de show hebben bezocht zijn we nog naar Fremontstreet geweest. Een deel van deze straat is overdekt en in het plafond zijn ledlichtjes geplaatst zodat er filmpjes kunnen worden afgespeeld. Hier was het gezellig druk en er waren bandjes en er was een dj die goeie muziek draaide.